Baktım kahvem bitmiş, kuzu da uyuyor, ablasına emanet edip markete gittim. Kasada işlem beklerken bir çocuk yanımdan geçti, geçerken de neşeli bir şekilde "karpuzları kesmeyelim, karpuza şiddete hayır" dedi. Bunun üzerine neşeyle gülmem gerekirdi, çünkü normalde öyle olur. Çocukların bıcır bıcır laflarından keyif alırım. Ama olmadı. İçimdeki bezginliği aşıp da herhangi bir duygu hissedemedim. O zaman, elinde çalışıp çabalamak, ekranlara bakmak ve kaygı duymaktan başka bir şey kalmamış olan insanlığa kendi özelimde üzül...mek istedim, ama içimdeki bezginliği aşıp da üzülemedim.