Geçenlerde kuzenimin Üsküdar'daki evine kahvaltıya gittik ailecek. Evin yeri, manzarası, genişliği ve aydınlığı öyle güzel geldi ki bana, ferahlığı gün boyu yokladı durdu içimi. Eski dualarım dilime yeniden düşüverdi. Rabbime şükürler olsun bütün verdikleri için, elhamdülillah bir ihtiyacımız yok. Sadece penceremden baktığımda ufku görebilmek, dışarı çıktığımda içimi ferahlatacak bir semtte yürüyebilmek istiyorum. Yani bir inşirah, bir yürek genişliği diliyorum. Belki nankörlük ediyorum. Ama O'nun hazinesi benim nefsimden çok daha büyük olduğuna, O'ndan başka gidecek kapı da olmadığına göre, yüzümü dönüp, ellerimi açıp dua etmekten utanmıyorum.
İstiyorum Rabbim, hayır ve afiyetle. Sen nasip eyle...