Geçenlerde kuzenimin Üsküdar'daki evine kahvaltıya gittik ailecek. Evin yeri, manzarası, genişliği ve aydınlığı öyle güzel geldi ki bana, ferahlığı gün boyu yokladı durdu içimi. Eski dualarım dilime yeniden düşüverdi. Rabbime şükürler olsun bütün verdikleri için, elhamdülillah bir ihtiyacımız yok. Sadece penceremden baktığımda ufku görebilmek, dışarı çıktığımda içimi ferahlatacak bir semtte yürüyebilmek istiyorum. Yani bir inşirah, bir yürek genişliği diliyorum. Belki nankörlük ediyorum. Ama O'nun hazinesi benim nefsimden çok daha büyük olduğuna, O'ndan başka gidecek kapı da olmadığına göre, yüzümü dönüp, ellerimi açıp dua etmekten utanmıyorum.
İstiyorum Rabbim, hayır ve afiyetle. Sen nasip eyle...
Allah gönlüne göre versin canımım. Zira evde huzur mutluluk budur mottosu vardı bir reklamda ya hani... o hesap, oturduğun muhitten evin güneye bakmasına değin geniş bir yelpazeyi kapsıyor bu. Şimdi ben dualarıma bahçeyi de ekledim, çünkü birmkere tadını aldım, pek bir insan olduğumu hatırladım toprakla ağaçla. Neticede dşyeceğim o ki, seni anlıyor ve hak veriyorum
YanıtlaSilAllah Razı olsun balım. Yaşayan biliyor. Rabbim cümlemize gönüllerimize göre yuvalar nasip etsin. Amin
YanıtlaSil