Sınav salonunda oturup, çetin sorular üzerine düşünmek...

Sınav salonunda oturmuş, çetin sorular üzerine düşünüyorum...
İnsan neye düşkünse onunla imtihan oluyor. Mal, para, şehvet, şöhret düşkünüyse ömür boyu onun derdiyle uğraşıyor. Sevdikleriyle sınava çekiliyor, çok istedikleriyle.
Mesela ben ömür boyu sadece huzur istedim. Ne mal, ne şöhret, ne başarı. Safi huzur. İşte bu kadar naif ve basit bir şeyi bile çok istiyorsan bununla sınav oluyorsun. Sen elinden geleni yapsan da, doğru davranmaya çalışsan da, arayıp bulmak isteyen bir kusur buluyor ve bir şekilde seni mutsuz ediyor.
Biliyorum, her imtihan sabırla kazanılır, amma velakin sabır da bir noktaya kadar yetişiyor. Çok iyi müminler olsak, herkesin kaprisine yetecek kadar sabır gösterebilirdik ama çok iyi mümin değiliz işte. Haksızlık etmeyecek kadar sabrımız var, haksızlığa tahammül gösterecek kadar değil. Allah affetsin...